ذهبت الى المول للتسوق مع صديقتها ودخلت معها الى احد المحال الخاصه باالملابس الرياضيه لشراء كوتشى اذا بصديقتها عيناها تمتلىء با الدموع وتبكى فى صمت وتأثر بالغ مع انها كانت تبدو سعيده ولا يوجد ما يعكر مزاجها
دهشت الصديقه وصاحت خير ما بك فى ايه
قالت لها وهى تبتسم ابدا ابدا مافيش حاجه بس عينى وقعت على الكره دى
وامسكت بكره صغيره ذات لون اخضر زرعى وفى حجم البرتقاله وعليها رسوم حمراء صغيره تشبه التى فى اركان ورق الكوتشينه واخذت تتمعن فى الكره بحنين بالغ
قالت ياالله الكره دى زى اللى كان بابا الله يرحمه اهداها لى وانا طفله كى العب بها لأن اخواتى الصبيان كانوا يستحوذن على الكره الموجوده فى البيت تمام كأنها هى
انا فاكره اليوم ده اوى وحضن بابا ليا وفرحتى بها كانت كبيره كنت العب بها وأرى فى عيونه الرضا لانه اسعدنى بها
وتمتمت الحكايه دى من زمان اوى اوى بمجرد ماشفت الكره افتكرت بابا وطفولتى سبحان الله مجرد كره وفى مرات اشياء تانيه قد تكون رائحه او اغنيه او لون ترجعنا سنين طويله لذكرى دفينه فى مكان فى القلب
عندما يرحل من نحبهم من الدنيا او با السفر بيرحلوا بجسدهم فقط ولكن يظلوا معنا فى قلوبنا ووجدانا محفورين فى الذاكره نتذكهرم من اشياء صغيره قد تكون ليست ذات قيمه ماديه غاليه ولكن ذكراها غاليه جدا وهناك من نراهم بجوارنا ولكنهم رحلوا من قلوبنا
مش صحيح البعيد عن العين بعيد عن القلب اللى فى القلب فى القلب
